Ο 21ος αιώνας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η τελική διαμάχη μεταξύ της αριστεράς και της δεξιάς. Ωστόσο ο πόλεμος αυτός δεν θα κερδιστεί με τα στρατιωτικά όπλα αλλά με τα όπλα του χρήματος. Βλέπουμε συνεχώς ότι εξωπραγματικά ποσά σπαταλούνται καθημερινά για να κερδηθεί αυτός ο αγώνας πολιτικής. Έτσι παρατηρείται το εξής απλό αλλά και ταυτόχρονα ειρωνικό (θα μπορούσε να πει κανείς) φαινόμενο: Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ.
Πολλά «αριστερά» κόμματα σε πολλές χώρες του κόσμου και κυρίως του Δυτικού είναι νεόπλουτα. Τη λαϊκή εξέγερση την οποία αναζητούν τα τελευταία 20 χρόνια, που έχει ως απώτερο στόχο την ανάβασή τους στην προεδρία για να αντιμετωπίσουν την δεξιά, τους έχει οδηγήσει όχι μόνο στην εξουσία αλλά στον εξωφρενικά γρήγορο νεοπλουτισμό τους.
Πώς γίνεται λοιπόν από την μια μεριά η αριστερά να αναφέρεται στην λιτότητα και από την άλλη να βλέπουμε να ζει αυτή η λιτότητα μέσα στις επαύλεις;
Ιστορικά μπορούμε να δούμε ότι τα μεγάλα πρόσωπα της αριστεράς όχι μόνο κοροϊδεύουν τον ίδιο τους τον λαό αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Ζητούν την χρηματοοικονομική ισομέρεια της χώρας τους, όταν οι ίδιοι έχουν την δική τους ιδιωτική οικονομική ανάπτυξη.
Αξιόλογο παράδειγμα είναι ο λαϊκιστής Στάλιν. Πως γίνεται κύριε Στάλιν να μιλάτε για κομμουνισμό όταν οι άνθρωποί σας πεθαίνουν από το κρύο και εσείς ζείτε στα παλάτια σας; Πως γίνεται κύριε Στάλιν να μιλάτε για κομμουνισμό όταν οι άνθρωποί σας πεθαίνουν από την πείνα και εσείς έχετε προσωπικούς μάγειρες και μεγαλεία μόνο για τα «κομματικά» σας μέλη; Φυσικά ρητορικό το ερώτημα, αλλά ταυτόχρονα άμεσα προσδιορισμένο προς απάντηση σε όλους τους «Στάλιν» των καιρών μας.
Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα κομματικά στελέχη της αριστεράς αναπαριστούν έναν νέο Στάλιν, που έχουν ως στόχο μέσα από τον λαϊκισμό τους να ανέβουν στην εξουσία, για αν μη τι άλλο, προσωπικά συμφέροντα.
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε στο σουρεαλιστικό συμπέρασμα ότι οι αριστεροί ήταν και θα είναι υποσυνείδητα δεξιοί.
Καλό θα είναι λοιπόν εσείς οι «αντιδεξιοί» να κατανοήσετε ότι η αριστερά, που τόσο πολύ υποστηρίζετε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παρατράγουδο της ανθρώπινης ιστορίας ή θα μπορούσε να πει κανείς μία καλογυρισμένη πολιτική, οικονομική και κοινωνική προπαγάνδα που υπονομεύει την ανθρώπινη νοημοσύνη που σκοπό έχει αποκλειστικά τον κρατικό αλλά και δημόσιο έλεγχο. Τον ζήσαμε, απέτυχε και αυτό θα έπρεπε να φτάνει.
